آیا سایز سنسور فاکتور مهمی برای خرید دوربین عکاسی است؟

به نظر شما مگاپیکسل یک دوربین فاکتور جامعی برای خرید یک دوربین عکاسی سطح بالاست یا المان های تاثیرگذار دیگری نیز وجود دارند ؟
آیا برایتان پیش آمده که کیفیت عکس یک دوربین عکاسی با مگاپیکسل پایین تر رضایتبخش تر از تصویر نهایی از یک دوربین با مگاپیکسل بالاتر باشد ؟ آتلیه نوزاد
این سوالات به ظاهر ساده اثبات می کند بجز عدد مگاپیکسل معروف دوربین ها ، فاکتور های بی نام نشان اما موثر دیگری وجود دارند که نقش کلیدی بر کیفیت عکس ها ایفا می کنند .عکاسی بارداری

اگر در فکر خرید یک دوربین حرفه ای همه فن حریف باشید ، پیشنهاد می کنیم یکی از دغدغه هایتان سایز سنسور دوربینتان باشد و گول دستاویز های تبلیغاتی اعداد مگاپیکسل های نجومی را نخورید ! مدل ها و انواع و اقسام دوربین ها چنان گسترده شده که در ابتدای ورود به این دنیای بی در و پیکر ، کمی گیج می شوید . جای نگرانی نیست ؛ هر آنچه که در مورد “سایز سنسور” لازم است ، در این مقاله به ساده ترین زبان می آموزید . حتما میدانید که سایز سنسور از مهمترین و کلیدی ترین فاکتور های تعبیه شده در یک دوربین است که اغلب مرجع یک قیاس جانانه بین مدل های مختلف دوربین های عکاسی قرار میگرد .

اگر ذهنیت درستی از اهمیت سنسور ها در دوربین ها ندارید ، بهتر است بدانید قلب هر دوربین دیجیتال سنسور تصویر آن است. وظیفه سنسور تصویر، رساندن نور به سیگنال‌های الکترونیکی است . به کمک  این سنسور است که دوربین تصویر را به‌صورت دیجیتالی ذخیره می نماید. البته به‌جز دوربین های عکاسی دیجیتال، ردپای این قطعه در دیگر ابزارهای تصویربرداری نیز دیده می شود . الگوهای نوری بازتاب شده یا ساطع‌شده از برخی اشیا بر روی سطح سنسور تأثیر می‌گذارد و سبب ثبت تصاویر می‌گردد.
عکاسان قدیمی اطلاعات چندانی در این باره نداشتند اما نکته جالب اینجاست که ابعاد سنسور، کماکان نکته‌ی بسیار موثری در کیفیت عکاسی و خرید دوربین محسوب می شود.
از آنجا که این قطعه ، یک قطعه کلیدی در یک دوربین است ، گران‌قیمت‌ترین بخش یک دوربین به حساب می آید و طبیعتا هرچه این سنسور بزرگ‌تر باشد قیمت دوربین نیز گران‌تر خواهد بود. در همین راستا دوربین‌‌های 2?3/1 اینچی عموما گران‌قیمت نیستند و در مقابل نمیتوانید دوربین های کامپکت فول فریم، ولی ارزان قیمت پیدا کنید.
خوشبختانه امروزه دوربین های کامپکت نیز مجهز به سنسور های بزرگی هستند  و قابلیت تعویض لنز نیز دارا می باشند .
شاید در ظاهر خبر خوبی باشد ولی در واقع این مسئله اوضاع را خیلی پیچیده‌تر از گذشته کرده است. امروزه، شاهد خودنمایی دوربین هایی هستیم  که با سنسورهای کوچک عکس‌هایی حیرت انگیزی ثبت می‌کنند. با آنکه دوربین های مجهز به سنسور بزرگ تصاویر خیره کننده ای ثبت می کنند اما در مقابل دوربین هایی با سنسور های کوچک ، بسیار سنگین وزن بوده و رقابت تند و تیزی در این زمینه با یکدیگر دارند .
سایز سنسور و فاصله‌ی کانونی
اگر قرار است یک دوربین کامپکت بخرید، لنز روی خود دوربین سوار است که به آن لنز یکپارچه میگوییم . در این نوع دوربین نیازی نیست خیلی  نگران سایز سنسور و نوع لنز باشید.
اما موضوع نوع لنز و سایز سنسور زمانی حائز اهمیت می باشد که دوربینی با قابلیت تعویض لنز خریداری کنید .اینجاست که مسئله‌ی نوع لنز و سایز سنسور بسیار مهم می شود. چون در این گروه دوربین ها، هر لنز دارای یک قالب دایره‌ای است که به واسطه آن سنسور را پوشش می دهد (منظور قطر دایره ای نوری است که در لنز موجود است ) که این مسئله مستقیماً بر ابعاد سنسور تأثیر می‌گذارد. البته در این میان یک استثنا هم وجود دارد که در آینده آن را تشریح می کنیم
فرقی نمی کند دوربین کامپکت باشد یا دیجیتالی (دارای قابلیت تعویض لنز) ، بهر حال عدد حک شده روی لنز نرخ حقیقی فاصله‌ی کانونی است. این عدد در صورتی درست است که سنسور  از نوع 35 میلی‌متری یا همان فول‌فریم باشند.
عموما لنزها برای کار با سنسورهای مختلف طراحی می‌شوند و فاصله‌ی کانونی مؤثر آن ها بر روی سنسورهای مختلف متمایز است. بدین سان سازندگان نرخی به نام فاکتور برش یا Crop Factor را ارائه کرده اند تا درک مفاهیم مربوط به ابعاد سنسور ساده تر شود .
به عنوان مثال دوربینی کوچکتر از فول فریم ممکن است از لنزی استفاده کند که فاصله‌ی کانونی آن 55-18 میلی‌متری دارد . اما عملا فاصله کانونی حقیقی از 82-27 میلی‌متر کمتر می‌باشد. به این دلیل که سایز سنسور به اندازه‌ی کافی بزرگ نیست که بتواند از کل وسعت تصویر لنز استفاده کند. با برش بخشی از تصویر که توسط سنسور انجام می شود ، به نظر می‌رسد که فاصله‌ی کانونی افزایش یافته و گستره‌ی دید بسته‌تر شده است. برای این‌که تشخیص دهید هر لنز بر روی هر سنسوری روی چه فواصل کانونی پوشش ایجاد می کند باید به حاصل ضرب فاکتور برش در فاصله‌ی کانونی واقعی لنز مراجعه کنید.
زیر و بم سایز سنسور ها
برای اطلاع دقیق تر از سایز سنسور ها ، این بخش را به دقت مطالعه کنید اما قبل از آن این نکته را به خاطر بسپارید که همه سنسور های یک دسته باهم برابر نیستند.
1-سنسور 2?3/1 اینچی
ابعاد سنسور: 6?3 در 4?7 میلی‌متر
این سنسور ، کوچک‌ترین سنسوری است که امروزه در دوربین ها دیده می شود . این سنسور ها در بدنه‌ی کوچک دوربین های کامپکت قابل جایگذاری است . اغل دوربین هایی که از این سنسور استفاده می‌کنند رزولوشن 16 تا 20 مگا پیکسلی دارند .
البته از این سنسور در مدل های مختلف دوربین ها استفاده می شود اما از آنجایی که سازندگان روزبه‌روز به سمت طراحی سنسورهای بزرگ سایز متمایل می شوند ،‌ کاربرد این سنسور نیز رو به کاهش است . تا جایی که امروزه در دوربین های جدید، ردپای این سنسور دیده نمی شود .
کارکرد این سنسورها ، در ساخت دوربین های کامپکت بسیار جمع‌وجوری دیده می شود که از لنز‌های زوم نیز بهره می برند . از آنجا که زوم‌ کردن با این سنسور ها بسیار ساده است.
مثل دوربین های کامپکت superzoom. برای طراحی و پیاده سازی این گروه از دوربین ها سنسور 2?3/1 اینچی بهترین گزینه است  چرا‌که در صورت استفاده از سنسور های با سایز بزرگ، وزن دوربین سنگین‌تر، و اندازه آن حجیم‌تر و البته قیمت آن گران‌تر می شود.
اگر شرایط نوری مناسب باشد ، با استفاده از این سنسور، می‌توان عکس‌های منحصر بفرد و باکیفیتی ثبت کرد. اما در شرایط نوری نامناسب هیچ امیدی به ثبت عکس های راضی کننده نیست .
از معروف ترین دوربین هایی که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند نیکون P900، کانن SX60، نیکون B700 و کانن SX720 را مثال زد .
2-سنسور 1?7/1 اینچی
سایز سنسور: 7?6 در 5?7 میلی‌متر
این سنسور کمی از سنسور پاراگراف قبل ( 2?3/1 اینچی) بزرگ‌تر است. این سنسور ها عملکرد های فوکوس و شارپ‌ نمودن تصویر را به سادگی پیاده می‌کنند چرا که به راحتی می تواند بک‌گراند را تار نمایند . این سنسور ها در نمایش جزئیات سایه‌ و روشن عملکرد بهتری را ارائه داده اند . در شرایط نوری نامساعد هم کم و بیش خوب ع
طی کوتاه مدت این سنسور ها بسیار محبوب و پرفروش شدند اما از زمانی که سنسور های 1 اینچی راه را به بازار باز کردند ، از اهمیتشان کم  شد. از سنسور های 1?7/1 اینچی هم در دوربین های مدل کامپکت Pentax در سری Q استفاده می شود.
در این دوربین ها فاکتور برش  4?5 برابر است.
3-سنسور 1 اینچی
سایز سنسور: 13?2 در 8?8 میلی‌متر
این نوع سنسورها محبوب تریت لنز های در حال حاضر هستند . کاربرد این سنسورها بیشتر در دوربین های کامپکت پیشرفته دیده می شود و عموما با لنزهایی سازگارند که فاصله‌ی کانونی بین 70-24 میلی‌متر یا 100-24 میلی‌متر دارند .حضور این سنسور در دوربین های سوپر زوم مثل پاناسونیک FZ2000 و سونی RX10 III دیده میشود.
حضور سنسور های یک اینچی در دوربین های سری 1 نیکون (سری دوربین های کامپکت نیکون) و موبایل Panasonic CM1 مشاهده می شود .
کیفیت عکس های این سنسور ها عالیست خصوصا اگر از دیافراگم باز بهره مند باشند . شاید فکر کنید کیفیت تصویر تمام و کمال وابسته به سایز سنسور است اما بخش افاکتور کراپ هم برای سنسورهای یک اینچی نرخ قابل قبولی دارد و 2?7 برابر است، اما چون این نوع سنسورها اغلب در دوربین های کامپکت استفاده می‌شوند نیاز چندانی به کراپ نخواهید داشت.
دوربین هایی که از این سایز سنسور استفاده می کنند دوربین های شناخته‌شده‌ی سونی مانند RX100 IV، RX100 V و دوربین های برند کانن سری G همچون G7 X Mark II، G9 X و G5 X می باشند
4-سنسور Micro Four Thirds
سایز سنسور: 17?3 در 13 میلی‌متر
این سنسور در سیستم دوربین های کامپکت و Olympusدیده می شود . این سنسورها تفاوت قابل توجهی با سنسور 1 اینچی دارند و تا حد زیادی بزرگ‌تر می‌باشند، اما به‌هرحال از سنسور های APS-C که در بخش های بعدی توضیح خواهیم داد، کوچک‌تر هستند.
سایز این سنسورها یک‌ چهارم سایز سنسور های فول فریم می‌باشد. محاسبه‌ی مقدار حقیقی فاصله‌ی کانونی در این سنسور ها بسیار ساده می‌باشد. آن قدر ساده که کافی است آن را دو برابر کنید. از آنجا که ضریب برش این سنسور 2 برابر است ، آن را در 2 ضرب کردیم .
این سنسور  در ورژن 12?8 مگاپیکسلی دوربین‌ کامپکت Lumix LX100 محصول شرکت پاناسونیک، به‌کار گرفته شده است .
5-سنسور APS-C
سایز سنسور : 23?5 در 15?6 میلی‌متر
این سنسور در دوربین های DSLR  سطح متوسط( میان رده) و سطح مبتدی بسیار دیده می شود . البته امروزه در دوربین های کامپکت نیز این سنسور به کار گرفته می شود . این سنسور عملکرد خیره کننده ای در کیفیت عکس و حجم فایل‌ ها ایجاد می کند و علاوه بر این ، این سنسور ها با انواع لنز‌ها سازگار می‌باشد. (برای آشنایی مفصل تر با دوربین های DSLR ، اینجا را کلیک کنید)

بهتر است بدانید همه‌ی سنسورهای APS-C سایز های یکسانی ندارند  و هم‌اندازه نیستند. تجربه نشان میدهد سنسورهای  APS-C در دوربین های کانن تا حدودی کوچک‌تر از سنسور های مورد استفاده در دوربین های عکاسی نیکون و سونی می‌باشند. فاکتور کراپ سنسور های APS-C در دوربین های کانن 1?6 برابر است، درحالی‌که فاکتور کراپ آن ها در دوربین های برند نیکون و سونی 1?5 برابر است.

به طور کلی این نوع سنسورها محبوبیت  بالایی دارند و شما را دعوت به لذت عکاسی ورزشی، حیات‌وحش و طبیعت می‌کنند و به همین دلیل بسیار پرفروش می‌باشند.
6-سنسور فول فریم
ایز سنسور: 36 در 24 میلی‌متر
این سنسورهای فول‌فریم در دوربین های سطح بالا و همه فن حریف استفاده می شود و بیشتر سازندگان محبوب و اسم و رسم دار در دوربین های پرچم‌دار خود این نوع سنسور ها را به کار میگیرند . دوربین های برند سونی a7R III، برند کانن مدل 5D Mark IV و نیکون مدل D850 مجهز به این سنسور هستند .

سایز بزرگ این سنسورها سبب می شود که نور بیشتری به سنسور برسد تا عکس های تولید شده از کیفیت مطلوب تری برخوردار باشند . علاوه بر این به کمک این قابلیت سازندگان دوربین های عکاسی می‌توانند از رزولوشن‌ها و تعداد پیکسل‌های متنوعی در دیوایس های خود استفاده کنند. در حال حاضر مدل‌های 12 ، 24 و 36 مگاپیکسلی از این سنسور وجود دارند.

این سنسور ها فاکتور برشی ندارند که بخواهیم ابعاد مختلفش را وصف کنیم چراکه ابعاد سنسورهای فول‌فریم تا حدودی شبیه به فیلم‌های نگاتیو 35 میلی‌متری است . اصطلاحا فاکتور برش در این مورد را معادل یک در نظر میگیریم .

منبع:

عکاسی


از داینامیک رنج یا HDR چه می دانید ؟

احتمالا با اصطلاح HDR درعکاسی زیاده برخورده اید اما در این مقاله با بعد متفاوتی از این قابلیت آشنا می شوید . HDR نیز از آن راز های به ظاهر ساده ی عکاسان ماهر است که کمتر مورد توجه عکاسان آماتور قرار میگیرد .آتلیه بارداری شرق تهران
کارکرد کلیدی داینامیک رنج یا همان HDR ، در تصاویر با سایه روشن حرفه ای و ماهرانه است عکاسی نوزاد
به صورت تخصصی تر «داینامیک رنج» در علم عکاسی از تفاوت بین تیره‌ترین و روشن‌ترین سایه‌روشن‌ها سخن گفته می شود ولیکن در اکثر اوقات برای جلوه نمایی توانایی دوربین، حداکثر داینامیک رنج دوربین مورد بحث است .

«استاپ» واحد اندازه‌گیری HDR است پس قبل از هرچیز درک مفهوم یک استاپ تقدم دارد. یک استاپ افزایش دو برابر شدن سطح روشنایی در تصویر را نتیجه می دهد . حتما برایتان جالب خواهد بود اگر بدانید چشم انسان در شرایط عادی قادر به دریافت حدودا 20 استاپ از HDR است.
به طور کلی می توان گفت تاریک‌ ترین سایه‌روشن‌های قابل دریافت در هر زمان، حدودا یک میلیون بار از روشن‌ترین سایه‌روشن‌ها ، تاریک‌ تر  هستند. از این مفهوم استفاده کردم که بگویم با HDR می‌توانید جزئیات بخش های سایه در یک تصویر آفتابی را دقیق تر و شفاف تر ببینید.

البته HDR دوربین ها کمتر از چشک انسان است و  تلاش طراحان و مهندسان این فناوری در حال کاهش این شکاف چشم و لنز دوربین هستند .بالاترین رتبه عملکردی اچ دی آر تعلق می گیرد به مدرن ترین دوربین های نیکون همچون D810، که توانایی دستیابی به کمتر از 15 استاپ از HDR در یک عکس را دارند .
اغلب دوربین‌های دیجیتال می توانند به رقم 13 دست پیدا کنند . به همین خاطر است که عکاسی در یک روز آفتابی با دستکاری تنظیمات دوربین می توانید به سفیدی یا سیاهی دست پیدا کنید !

به این تصویر نگاه کنید ؛ آسمان آبی و واضح است در حالیکه سایه ی بوته آنقدر تیره ثبت شده اند که هیچ شباهتی به سایه ندارند !

در تصویر زیر سبک نور پردازی را تغییر دادیم . با آنکه سایه بوته ها کمی واضح تر ثبت شده اند اما رنگ آسمان هیچ شباهتی به رنگ قبلی ندارد .

یکی دیگر از شکاف ها، مربوط به شکاف بین داینامیک رنج دوربین ها و قدرت نمایش صفحه نمایش هاست .
دوربین‌ها توانایی ثبت 14 استاپ را دارند اما بهترین نمایشگر ها حداکثر 10 استاپ را نمایش می دهند . به طوری که این قانون روی تصاویر چاپ شده با همین قاعده اجرا می شود . به زبان ساده دوربین شما اطلاعات بیشتری را ذخیره کرده در حالی که نمی تواند راهی برای نمایش صحیح آنها پیدا کند .

عکس زیر همان تصویر بالاست با این تفاوت که ویرایش آن را به سبک و سیاقی انجام دادیم که تطبیق داینامیک رنج  با نمایشگر به بهترین نحو انجام بگیرد ،در این مسیر سایه ها را روشن تر و هایلایت ها را کمی تیره تر کردیم.
تصویر زیر را در نظر بگیرید و به  سایه‌ها دقت کنید که تا چه حد نزدیک به واقعیت به نظر می رسند  و آسمان نیز یک آسمان آبی واقعی است ؛ اما چند لکه‌ی اضافه دورتادور ابرها وجود دارد. این لکه‌ها کاملا سفید هستند و با کمی ویرایش در فتوشاپ می‌توان آن‌ها را تغییر داد.
یک راه حل اساسی برای غلبه بر ایرادات داینامیک رنج، استفاده از قابلیت HDR  در عکاسی است آن هم عکاسی با داینامیک رنج بالا یا عکاسی HDR است.
در HDR ، چند تصویر با سایه روشن ها متمایز از یک صحنه ثبت می شود و آنها در نهایت به طوری با هم ترکیب می شوند که تصویر حاصله ، بهترین سایه روشن ها را خواهد داشت
حتما قبول دارید که رنگ ها در این تصویر کمی عجیب و غریبند و همین مسئله یکی از چالش های عکاسی به وسیله HDR است ولی از حق نگذریم نور پردازی بوته ها و سایه به بهترین نحو انجام شده اند .

منبع:

عکاسی


7 عادت عکاسان حرفه ای در سرازیری موفقیت

اگر به طور آماتور عکاسی می کنید ، احتمالا بار ها و بارها به کسب لقب “عکاس حرفه ای” فکر کرده اید و در موردش رویاپردازی کردید . آیا برای عکاسی حرفه ای مسیر پر پیچ و خمی تصور میکنید ؟ نمیدانید اولین قدم برای آغاز عکاسی به صورت حرفه ای چیست ؟ این مقاله شما را از گمراهی های دنیای بی نهایت عکاسی حرفه ای نجات می دهد .  آتلیه کودک

خیالتان راحت باشد ، عکاسی حرفه چنان سخت نیست که نیاز باشد در رویا به دنبالش بگردید  . هفت تمرین لذت بخش دارد تا در “سرازیری” این مسیر قرار بگیرید ! لطفا به کلمه سرازیری دقت کنید . همانطور که از مفهوم لغت مشخص است ، بعد از این هفت قدم با سرعتی پیشرفت خواهید کرد که حتی باورش سخت است .
 مرین اول : از دوربین فیلمی استفاده کنیدبهترین آتلیه کودک
یک لحظه به عکاسی های دهه 60 و 70 فکر کنید ؛ آن اتاق های تاریک و ظاهر کردن عکس ها از روی فیلم های عکاسی …
بیایید اعتراف کنیم عکاسی با دوربین های فیلم دار هنوز هم جذاب و هیجان انگیز است اما متاسفانه یا خوشبختانه دوربین های دیجیتال با ارائه راحت ترین و سریع ترین امکانات روبروی دوربین های فیلم دار قد علم کرده اند . اما  تمام عکاسان دنیای عکاسی ، هیچوقت تاریکخانه و رشته فیلم ها را از یاد نخواهد برد .
با این حال چقدر با این ایده موافقید که دوربین های دیجیتال باعث کاهش دقت و تفکر عکاس روی سوژه شده است ؟ اگر به زبان ساده بگوییم ، ظرفیت نامحدود حافظه و سهولت چاپ در دوربین های دیجیتال چنان خیال عکاسان را راحت کرده که آنها بدون مرز تنها با یک جلب توجه کوچک شاتر دوربین را میفشارند . در حالی که دقت عکاسی با دوربین های فیلمی ، بسیار بالاتر و سوژه یابی و ترکیب بندی آنها تخصصی تر و با صرف زمان صورت می گرفت .

آموزش عکاسی حرفه ای

 
تمرین دوم :  برای خود یک محدودیت 6 عکسی تعریف کنید

احتمالا پس از مطالعه پاراگراف قبل پیش خودتان می گویید این تمرین کلیشه ای است و تهیه و کار با دوربین های نوستالژی فیلمی دستاوردی بجز اتلاف وقت ندارد ، هرچند هنوز هم روی تمرین شماره یک تاکید دارم ولی می توان آن را با اندکی تغییر  ، کمی ساده تر پیاده کرد .
یکی از ویژگی های دوربین های فیلمی ، محدودیت در تعداد عکس برداری است . اگر این محدودیت را روی دوربین دیجیتال خود به نوعی پیاده سازی کنید ، یک قدم به تمرین شماره یک نزدیک شده اید .
اگر قصد مهاجرت به دوربین های فیلمی را ندارید ، یک محدوده شش تایی برای عکاسی از یک سوژه برای خود تعیین کنید تا با تفکر و تامل بیشتری روی سوژه ، تصویر برداری کنید .
در واقع هدف از این تمرین ، تقویت ریزبینی و دقت در عکاسی شماست . شاید بار های اول جمع و جور کردن یک سوژه در یک پکیج 6 تایی سخت و غیر ممکن باشد اما برای اینکه خشت اول را صاف و محکم جایگذاری کنید ، به ازای هر عکس اضافه ، یکی از شش تصویر را پاک کنید تا یاد بگیرید با دقت نظر و نکته سنجی به عکاسی بپردازید و تمام زوایای تصویر را در نظر بگیرید .

اگر بخواهید از یک فروشگاه عکاسی کنید ، شش سوژه زیر می تواند مناسب باشند :

    پرتره‌ ای از فروشنده
    پرتره‌ای از خریدار محصول مدنظر هنگام خرید
    کلوزآپ از محصول مد نظر
    عکسی از محیط با زاویه‌ی گسترده
    عکس کلی از خریداران فروشگاه
    نکته‌ای جذاب در مورد فروشگاه

 

راز عکاسی حرفه ای

پس از آن سعی می‌کنید بهترین عکستان را برای هر مورد ثبت کنید و آن‌ها را با تصاویر بهتری جایگزین کنید. این تمرین را به میزان کافی تکرار کنید، آن‌گاه خواهید دید که عکس‌های شما به شکل چشم‌گیری بهبود خواهند یافت.
تمرین سوم : روی سوژه های سخت تر متمرکز شوید

با انتخاب سوژه های دست اول و نسبتا دشوار ، توانایی ذهنی خود را در زاویه یابی و ترکیب بندی محک بزنید . وقتی ذهن هنرمند شما در مواجهه با چالش جدید به تجزیه و تحلیل بپردازد ، هرچند کمی زمانبر است ولی در نهایت از شما یک عکاس حرفه ای و همه فن حریف می سازد .
حتی اگر عکاسی در زمینه خاصی را به طور تخصصی پیگیری میکنید بازهم از رویارویی با سوژه های بی ربط و دشوار هراس نداشته باشید ، مطمئن باشید در انتها اتفاقی رخ می دهد که به نفع شما و موفقیتتان تمام خواهد شد .

هر تغییری را به فال نیک بگیرید ، شاید سرک کشیدن در زمینه های متمایز ، دریچه های جدیدی از علاقه مندی هایتان را به سویتان بگشاید .
تمرین چهارم : با مراکز عکاسی همکاری کنید

در هر علم و مهارتی ، فاز  تئوری و تجربی زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند . وقتی از فاز تئوری وارد عملی (تجربی) می شوید ، حس می کنید تازه اول راه هستید . اصل عکاسی در تکرار و تمرین است . هرچه زودتر با یک مرکز عکاسی همکاری کنید ، زودتر زیر و بم عکاسی را کشف می کنید ؛ این گونه مراکز ، بهترین همراه برای شما هستند تا سریع تر وارد سرازیری پیشرفت در عکاسی قرار بگیرید .

قواعد عکاسی حرفه ای
تمرین پنجم : در شرایط سخت عکاسی کنید
نمی دانم چقدر در عکاسی سر رشته دارید ، اما یک قانون نانوشته در عکاسی وجود دارد که میگوید ساعات طلایی و روزهای ابری را دریاب !
ساعات طلایی (طلوع و غروب خورشید) برای عکاسی از مناظر و طبیعت ، و روز های ابری برای خلق پرتره های بی همتا . اما عکاسی علم خلق نوآوری و خلاقیت است و یکی از شیوه های خلاقیت قانون شکنی است.
برای شروع ، از عکاسی در نور کم و شب شروع کنید . قطعا پس از اتمام عکاسی اعتراف می کنید هیجان انگیزترین تجربه عکاسیتان را پشت سر گذاشته اید خصوصا اگر مقاله باید ها و نباید برای عکاسی در شب را خوانده باشید .
تمرین ششم : با در نظر داشتن سوژه عکاسی کنید
به انتخاب خودتان یا پیشنهاد دوستانتان یک سوژه انتخاب کنید و روی آن تمرکز کنید و یک عکاسی حساب شده را آغاز کنید .
اگر دیدگاه ویژه ای روی جزییات سوژه  داشته باشید ، قطعا فوت و فن عکاس های حرفه ای را آموخته اید .
تمرین هفتم :  عکس‌هایتان را ویرایش نکنید
برخی عکاس های حرفه ای چندان میانه ی خوبی با ادیتور ها و ویرایشگر های تصاویر ندارند ؛ آنها معتقدند زیبایی یک تصویر نباید در انحصار افکت ها و ادیت های مصنوعی باشد . این دیدگاه تا جایی درست است که شما قصد کوبیدن و ساختن عکستان را نداشته باشید .
راز های عکاسی حرفه ای
کارکرد ویرایشگر ها تنها در اصلاح برخی ایرادات جزیی تصویر است . لطفا پایه و مبنای تصاویر را به واسطه ابزار های قدرتمند ادیتور های حرفه ای متزلزل و دستکاری نکنید .

منبع:

عکاسی


چه عواملی مانع پیشرفت شما در عکاسی است ؟

اگر به طور آماتور عکاسی می کنید ، احتمالا بار ها و بارها به کسب لقب “عکاس حرفه ای” فکر کرده اید و در موردش رویاپردازی کردید . آیا برای عکاسی حرفه ای مسیر پر پیچ و خمی تصور میکنید ؟ نمیدانید اولین قدم برای آغاز عکاسی به صورت حرفه ای چیست ؟ این مقاله شما را از گمراهی های دنیای بی نهایت عکاسی حرفه ای نجات می دهد .  آتلیه کودک

خیالتان راحت باشد ، عکاسی حرفه چنان سخت نیست که نیاز باشد در رویا به دنبالش بگردید  . هفت تمرین لذت بخش دارد تا در “سرازیری” این مسیر قرار بگیرید ! لطفا به کلمه سرازیری دقت کنید . همانطور که از مفهوم لغت مشخص است ، بعد از این هفت قدم با سرعتی پیشرفت خواهید کرد که حتی باورش سخت است .
 مرین اول : از دوربین فیلمی استفاده کنیدبهترین آتلیه کودک
یک لحظه به عکاسی های دهه 60 و 70 فکر کنید ؛ آن اتاق های تاریک و ظاهر کردن عکس ها از روی فیلم های عکاسی …
بیایید اعتراف کنیم عکاسی با دوربین های فیلم دار هنوز هم جذاب و هیجان انگیز است اما متاسفانه یا خوشبختانه دوربین های دیجیتال با ارائه راحت ترین و سریع ترین امکانات روبروی دوربین های فیلم دار قد علم کرده اند . اما  تمام عکاسان دنیای عکاسی ، هیچوقت تاریکخانه و رشته فیلم ها را از یاد نخواهد برد .
با این حال چقدر با این ایده موافقید که دوربین های دیجیتال باعث کاهش دقت و تفکر عکاس روی سوژه شده است ؟ اگر به زبان ساده بگوییم ، ظرفیت نامحدود حافظه و سهولت چاپ در دوربین های دیجیتال چنان خیال عکاسان را راحت کرده که آنها بدون مرز تنها با یک جلب توجه کوچک شاتر دوربین را میفشارند . در حالی که دقت عکاسی با دوربین های فیلمی ، بسیار بالاتر و سوژه یابی و ترکیب بندی آنها تخصصی تر و با صرف زمان صورت می گرفت .

آموزش عکاسی حرفه ای

 
تمرین دوم :  برای خود یک محدودیت 6 عکسی تعریف کنید

احتمالا پس از مطالعه پاراگراف قبل پیش خودتان می گویید این تمرین کلیشه ای است و تهیه و کار با دوربین های نوستالژی فیلمی دستاوردی بجز اتلاف وقت ندارد ، هرچند هنوز هم روی تمرین شماره یک تاکید دارم ولی می توان آن را با اندکی تغییر  ، کمی ساده تر پیاده کرد .
یکی از ویژگی های دوربین های فیلمی ، محدودیت در تعداد عکس برداری است . اگر این محدودیت را روی دوربین دیجیتال خود به نوعی پیاده سازی کنید ، یک قدم به تمرین شماره یک نزدیک شده اید .
اگر قصد مهاجرت به دوربین های فیلمی را ندارید ، یک محدوده شش تایی برای عکاسی از یک سوژه برای خود تعیین کنید تا با تفکر و تامل بیشتری روی سوژه ، تصویر برداری کنید .
در واقع هدف از این تمرین ، تقویت ریزبینی و دقت در عکاسی شماست . شاید بار های اول جمع و جور کردن یک سوژه در یک پکیج 6 تایی سخت و غیر ممکن باشد اما برای اینکه خشت اول را صاف و محکم جایگذاری کنید ، به ازای هر عکس اضافه ، یکی از شش تصویر را پاک کنید تا یاد بگیرید با دقت نظر و نکته سنجی به عکاسی بپردازید و تمام زوایای تصویر را در نظر بگیرید .

اگر بخواهید از یک فروشگاه عکاسی کنید ، شش سوژه زیر می تواند مناسب باشند :

    پرتره‌ ای از فروشنده
    پرتره‌ای از خریدار محصول مدنظر هنگام خرید
    کلوزآپ از محصول مد نظر
    عکسی از محیط با زاویه‌ی گسترده
    عکس کلی از خریداران فروشگاه
    نکته‌ای جذاب در مورد فروشگاه

 

راز عکاسی حرفه ای

پس از آن سعی می‌کنید بهترین عکستان را برای هر مورد ثبت کنید و آن‌ها را با تصاویر بهتری جایگزین کنید. این تمرین را به میزان کافی تکرار کنید، آن‌گاه خواهید دید که عکس‌های شما به شکل چشم‌گیری بهبود خواهند یافت.
تمرین سوم : روی سوژه های سخت تر متمرکز شوید

با انتخاب سوژه های دست اول و نسبتا دشوار ، توانایی ذهنی خود را در زاویه یابی و ترکیب بندی محک بزنید . وقتی ذهن هنرمند شما در مواجهه با چالش جدید به تجزیه و تحلیل بپردازد ، هرچند کمی زمانبر است ولی در نهایت از شما یک عکاس حرفه ای و همه فن حریف می سازد .
حتی اگر عکاسی در زمینه خاصی را به طور تخصصی پیگیری میکنید بازهم از رویارویی با سوژه های بی ربط و دشوار هراس نداشته باشید ، مطمئن باشید در انتها اتفاقی رخ می دهد که به نفع شما و موفقیتتان تمام خواهد شد .

هر تغییری را به فال نیک بگیرید ، شاید سرک کشیدن در زمینه های متمایز ، دریچه های جدیدی از علاقه مندی هایتان را به سویتان بگشاید .
تمرین چهارم : با مراکز عکاسی همکاری کنید

در هر علم و مهارتی ، فاز  تئوری و تجربی زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند . وقتی از فاز تئوری وارد عملی (تجربی) می شوید ، حس می کنید تازه اول راه هستید . اصل عکاسی در تکرار و تمرین است . هرچه زودتر با یک مرکز عکاسی همکاری کنید ، زودتر زیر و بم عکاسی را کشف می کنید ؛ این گونه مراکز ، بهترین همراه برای شما هستند تا سریع تر وارد سرازیری پیشرفت در عکاسی قرار بگیرید .

قواعد عکاسی حرفه ای
تمرین پنجم : در شرایط سخت عکاسی کنید
نمی دانم چقدر در عکاسی سر رشته دارید ، اما یک قانون نانوشته در عکاسی وجود دارد که میگوید ساعات طلایی و روزهای ابری را دریاب !
ساعات طلایی (طلوع و غروب خورشید) برای عکاسی از مناظر و طبیعت ، و روز های ابری برای خلق پرتره های بی همتا . اما عکاسی علم خلق نوآوری و خلاقیت است و یکی از شیوه های خلاقیت قانون شکنی است.
برای شروع ، از عکاسی در نور کم و شب شروع کنید . قطعا پس از اتمام عکاسی اعتراف می کنید هیجان انگیزترین تجربه عکاسیتان را پشت سر گذاشته اید خصوصا اگر مقاله باید ها و نباید برای عکاسی در شب را خوانده باشید .
تمرین ششم : با در نظر داشتن سوژه عکاسی کنید
به انتخاب خودتان یا پیشنهاد دوستانتان یک سوژه انتخاب کنید و روی آن تمرکز کنید و یک عکاسی حساب شده را آغاز کنید .
اگر دیدگاه ویژه ای روی جزییات سوژه  داشته باشید ، قطعا فوت و فن عکاس های حرفه ای را آموخته اید .
تمرین هفتم :  عکس‌هایتان را ویرایش نکنید
برخی عکاس های حرفه ای چندان میانه ی خوبی با ادیتور ها و ویرایشگر های تصاویر ندارند ؛ آنها معتقدند زیبایی یک تصویر نباید در انحصار افکت ها و ادیت های مصنوعی باشد . این دیدگاه تا جایی درست است که شما قصد کوبیدن و ساختن عکستان را نداشته باشید .
راز های عکاسی حرفه ای
کارکرد ویرایشگر ها تنها در اصلاح برخی ایرادات جزیی تصویر است . لطفا پایه و مبنای تصاویر را به واسطه ابزار های قدرتمند ادیتور های حرفه ای متزلزل و دستکاری نکنید .

منبع:

عکاسی


تجهیزات عکاسی ماکرو با بودجه کم

 اگر به عکاسی ماکرو و کلوزآپ علاقه مند هستید، اما دقیقا نمی دانید که چطور باید شروع کنید، این مقاله نحوه کار را به شما نشان خواهد داد، بدون این که کل بودجه خود را به باد دهید. عکاسی ماکرو، به طور خاص، اغلب با لنزها و تجهیزات تخصصی گران قیمت انجام می شود، اما راه هایی برای گرفتن عکس های کلوزآپ و ماکروی چشمگیر با تجهیزات عکاسی ارزان تر مثل اکستنشن تیوب ها و حلقه های معکوس کننده لنز نیز وجود دارند که در این آموزش عکاسی ماکرو به آن ها خواهیم پرداخت. اگر برای عکاسی ماکرو بودجه کمی دارید، روش های ارزان قیمت و مقرون به صرفه این آموزش به شما کمک خواهند کرد.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

عکاسی ماکرو و کلوزآپ همچنان در میان انواع مختلف عکاسان محبوب است. کاربردهای عملی آن شامل تصاویر دقیق و با جزئیات از محصولات، عکاسی از غذا، و عکاسی تکنیکی است (عکس زیر را ببینید). اما انگیزه های جالب و هنری نیز غیر قابل انکار هستند؛ گل ها، حشرات، تصاویر انتزاعی خلاقانه، و هیجان کشف دنیای پنهانی که در اشیاء روزمره وجود دارد.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]
سالن تولد کودک
اینها سه مورد از تکنیک های کم هزینه مورد علاقه من برای عکاسی ماکرو هستند:
لنز خود را برعکس کنیدعکاسی نوزاد

اگر می خواهید همین حالا شروع به کار کنید، این تکنیک عالی است و نیاز به هیچ گونه سرمایه گذاری اضافی ندارد. تمام چیزی که نیاز دارید یک دوربین است که از لنزهای قابل تعویض استفاده می کند (اکثر دوربین های DSLR این قابلیت را دارند). تنها کافی است لنز را از دوربین جدا کرده و دوباره آن را به پشت، در مقابل محل نصب لنز بگیرید تا میزان بالایی از بزرگنمایی به دست آورید. با هر لنزی می توانید این کار را انجام دهید، اما یک لنز معمولی، یا لنزی که همراه دوربینتان است، احتمالا مناسب تر خواهد بود (به عنوان مثال، لنز کیت 50mm یا 18-55mm.

اگرچه این یک راه حل موثر است، اما باید بدانید که هنگام استفاده از این تکنیک دوربین و لنز شما قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر نیستند. این بدین معنی است که از هیچ گونه تنظیمات f-stop یا فوکوس خودکاری نمی توانید استفاده کنید. خوشبختانه، فوکوس کردن هنگام استفاده از این تکنیک مشکلی نخواهد داشت، و شما می توانید با استفاده از ترفند قفل دیافراگم که در ادامه مطلب به تفصیل توضیح خواهم داد، لنز خود را از قبل بر روی یک ضریب اف یا f-stop خاص تنظیم کنید.

مراحل استفاده از این تکنیک به شرح زیر است:

1- دکمه جداسازی لنز دوربین خود را فشار دهید تا لنز از محل نصب لنز جدا شود.

2- دوربین را در دست خود برگردانید، به طوری که جلوی لنز رو به سمت محل نصب لنز قرار گیرد.

3- با دقت جلوی لنز را بر روی حلقه نصب لنز دوربین منطبق کرده و هنگام گرفتن عکس های خود، آن را در آنجا نگه دارید، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است.

4- مانند بسیاری از راه حل های عکاسی ماکرو، نحوه فوکوس شما بر روی سوژه با حرکت دوربین و لنز به سمت سوژه، یا در جهت مخالف آن است، نه با چرخاندن حلقه فوکوس. زمانی که فوکوس را به دست می آورید، باید در فاصله دو یا سه اینچی (یا کمتر) از سوژه قرار داشته باشید.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

یک لنز 18-55mm که وارونه بر روی محل نصب لنز دوربین نگه داشته شده است.
حلقه های معکوس کننده

همچنین می توانید از یک آداپتور به نام حلقه معکوس کننده (reversing ring) استفاده کنید که به شما اجازه می دهد تا لنز را در موقعیت وارونه بر روی دوربین خود نصب کنید. این ابزار ارزان قیمت (عکس زیر را ببینید)، مانند یک فیلتر لنز، برای پیچاندن در جلوی لنز شما ساخته شده است. از طرف دیگر حلقه معکوس در محل نصب لنز دوربین شما قرار می گیرد. مطمئن شوید حلقه معکوسی بگیرید که نه تنها با اندازه فیلتر (قطر شیار) لنز شما مطابقت داشته باشد، بلکه با محل نصب لنز دوربینی که از آن استفاده می کنید نیز منطبق باشد.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

حلقه معکوس کننده از طریق شیار فیلتر لنز، به جلوی این لنز 18-55mm وصل می شود.
ترفند قفل کردن دیافراگم

شما چه از تکنیک نگه داشتن لنز معکوس در دست استفاده کنید، و چه از آداپتور حلقه معکوس، می توانید یک f-stop خاص تنظیم کنید، با وجود این که لنز شما از لحاظ الکترونیکی به دوربینتان وصل نمی شود. این تکنیک ممکن است با ترکیب خاص دوربین و لنز شما جواب ندهد، اما با تمام DSLR هایی که من تا به حال استفاده کرده ام، کار می کند:

1- بعد از روشن کردن دوربین، و نصب لنز بر روی دوربین به شیوه معمول، دیافراگم (f-stop) را تنظیم کنید.

2- دکمه پیش نمایش عمق میدان را فشار داده و نگه دارید.

3- در حالی که هنوز دکمه پیش نمایش عمق میدان را پایین نگه داشته اید، دکمه جداسازی لنز را فشار دهید و لنز را جدا کنید. دیافراگم ثابت باقی خواهد ماند، همانطور که در زیر نشان داده شده است.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

دیافراگم قفل شده در f/16 بر روی این لنز 85mm.
راه های مقرون به صرفه دیگر برای دستیابی به تصاویر ماکرو

راه های مقرون به صرفه دیگر برای گرفتن عکس های کلوزآپ و ماکروی خوب شامل استفاده از حلقه های جفت کننده لنزها، دیوپترها، و اکستنشن تیوب هاست. در اینجا یک مرور کلی بر این روش ها خواهیم داشت:
حلقه های جفت کننده:

نوع دیگری از تکنیک لنز معکوس، استفاده از دو لنز است، که با استفاده از نوع دیگری آداپتور به نام حلقه جفت کننده (coupling ring – عکس زیر)، از جلو به هم متصل می شوند. در این مورد، یکی از لنزها به طور عادی به دوربین شما وصل می شود، در حالی که دیگری در جهت معکوس قرار دارد. حلقه جفت کننده در هر دو طرف دارای شیارهایی است و از طریق شیارهای فیلتر به طور همزمان به جلوی هر دو لنز وصل می شود. از آنجا که حلقه های جفت کننده به طور معمول در هر دو طرف قطر شیار یکسانی دارند، لنزهایی که با آن استفاده می کنید نیز باید قطر فیلتر یکسانی داشته باشند، یا باید به یکی از لنزها یا هر دوی آنها آداپتور باز کننده یا بسته کننده متصل کنید.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

حلقه جفت کننده: (A) حلقه جفت کننده با قطر 58mm. (B) دو لنز متصل از طریق حلقه جفت کننده. هر دو لنز را می توان بر روی دوربین سوار کرد.

توجه داشته باشید که یک لنز سنگین جفت شده با یک لنز سبک تر نصب شده بر روی دوربین (یا لنزی که کمتر محکم است)، به دلیل وزن و فشاری که بر روی انتهای جلویی لنزها قرار دارد، می تواند باعث آسیب به یکی از آنها یا هر دو شود. همچنین، لنز متصل به دوربین با دوربین شما اتصال الکترونیکی خواهد داشت، اما لنز معکوس جفت شده نه، بنابراین تقریبا همان محدودیت هایی که برای یک لنز معکوس تنها داشتید را در اینجا نیز خواهید داشت.
دیوپترها:

یکی از ساده ترین راه ها برای بزرگنمایی سوژه، یک اتصال فیلتر مانند ساده به نام دیوپتر (diopter) است (عکس زیر). شما می توانید به دیوپتر به عنوان یک ذره بین برای لنز خود فکر کنید. استفاده از آنها بسیار ساده است؛ تنها یک یا چند دیوپتر را درست مانند فیلترهای لنز، بر روی لنز خود بپیچانید. یک سِت (مجموعه) دیوپتر ارزان قیمت (که اغلب زیر 15 دلار موجود است)، چندین سطح بزرگنمایی به شما می دهد. برای دستیابی به فوکوس، شما باید خیلی به سوژه خود نزدیک شوید، و کیفیت نوری همیشه به اندازه برخی گزینه های دیگر ارائه شده در اینجا خوب نخواهد بود، اما ممکن است از نتایج بسیار خوشنود شوید. از آنجا که دیوپترها قیمت بالایی ندارند، استفاده از آنها آسان است، و جای بسیار کمی در کیف دوربین شما اشغال می کنند، می توانید خرید یک سِت را در نظر بگیرید. مطمئن شوید دیوپترهایی بخرید که مطابق با قطر شیار فیلتر لنزی باشند که می خواهید با آنها استفاده کنید.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

دیوپترها: (A) این سِت دیوپتر Vivitar کمتر از 15 دلار خریداری شده است. دیوپتر «10X Macro» درست مانند یک فیلتر لنز بر روی این لنز کیت 18-55mm نصب می شود.
اکستنشن تیوب ها:

در آخر، راه حل مقرون به صرفه مورد علاقه من برای عکاسی ماکرو؛ اکستنشن تیوب ها (extension tubes) هستند – به معنی لوله های گسترش. لنز شما به یک انتهای یک اکستنشن تیوب وصل می شود، در حالی که انتهای دیگر تیوب به طور مستقیم به محل نصب لنز دوربین شما متصل می شود. اکستنشن تیوب ها به طور موثر فاصله کانونی لنز شما را افزایش می دهند، بدون این که هیچ گونه المان شیشه ای (لنزی) که ممکن است کیفیت نوری را کاهش دهد، اضافه کنند. با این کار، لنز شما می تواند بر اشیاء کوچک، در فاصله بسیار نزدیک فوکوس کند.

اگرچه قیمت یک سِت اکستنشن تیوب خوب به میزان قابل توجهی بیشتر از یک سِت دیوپتر ارزان قیمت است، اما باز هم نسبت به یک لنز ماکروی واقعی مقرون به صرفه است. برخی از سِت ها دارای متصل کننده های الکترونیکی مخصوص تولید کننده می باشند که به دوربین و لنز اجازه می دهد تا به طور عادی با هم ارتباط برقرار کنند؛ این امر امکان کنترل دیافراگم و فوکوس را میسر می کند. به علاوه، سِت اکستنشن تیوب های شما با تمام لنزهایتان کار خواهد کرد؛ هیچ نیازی به حلقه یا آداپتورهایی با اندازه های مختلف برای هر قطر لنز نیست. اکستنشن تیوب ها را می توان به صورت یک سِت با طول های مختلف برای مقادیر مختلف بزرگنمایی خریداری کرد. همچنین لوله ها یا تیوب ها را می توان برای افزایش بزرگنمایی به صورت زیر با هم ترکیب (انباشته) کرد.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

اکستنشن تیوب ها: (A) سه اکستنشن تیوب (13mm، 21mm، و 31mm) انباشته شده بر روی یک لنز 18-55mm. (B) سِت اکستنشن تیوب ها. (C) لنز 50mm نصب شده بر روی هر سه اکستنشن تیوبی که بر روی یک DSLR نصب شده اند.
[عکاسی ماکرو با بودجه کم]

ترکیب رنگ، جزئیات و عمق میدان این عکس را، که گرده دان یک گل را نشان می دهد، تنها از طریق عکاسی ماکرو می توان ثبت کرد. عکاسی کلوزآپ و ماکرو به شما امکان می دهد تا در هر مکان زیبایی های شگفت انگیزی را پیدا کنید که چشم هایتان ممکن است آنها را نادیده بگیرند.

در این مقاله آموزشی عکاسی ماکرو، من تنها نمونه کوچکی از روش های مختلف برای دستیابی به تصاویر کلوزآپ و ماکروی باکیفیت را ارائه کردم. توصیه می کنم با استفاده از یک یا چند مورد از این تکنیک ها فرصت ها را دریابید، و یادگیری در مورد انواع دیگر تجهیزات و لنزهای ماکرو را در نظر بگیرید. دنیای کلوزآپ و ماکرو ممکن است علاقه و اشتیاق بعدی شما در عکاسی باشد!

نویسنده: اِد وروسکی (Ed Verosky)

منبع:

لنزک